Pokazowe procesy polityczne (wraz z towarzyszącymi im kampaniami medialnymi) w całym okresie komunistycznej Polski były przed wszystkim narzędziem do realizacji bieżącego przekazu ideologiczno-propagandowego, definiowanego przez decydentów politycznych.
Przekaz ten zasadzał się na konstrukcji świata przedstawionego: iluzji i inscenizacji, która - lepiej lub gorzej - próbowała udawać rzeczywistość. Rzadko kiedy miała umocowanie w faktach, a zawsze opierała się na manipulacji z reguły również - na zwykłym kłamstwie. Mówiąc nieco patetycznie, prawdziwa w całym przedstawieniu była tylko ludzka krzywda.
UWAGI:
Bibliografia na stronach 693-704. Indeks.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
